പുല്‍ക്കൂട്ടിലെ പ്രതിമകള്‍

അയല്‍‌വാസിയായ പത്രോച്ചേട്ടന് മക്കള്‍ 7 പേരാണ്. 2 ആണും 5 പെണ്ണും. അതില്‍ മൂന്ന് പേര്‍ എന്നേക്കാള്‍ മുതിര്‍ന്നവര്‍. സമപ്രായക്കാരന്‍ ശ്യാം പഠിക്കുന്നത് എന്റെ സ്കൂളില്‍ത്തന്നെയാണ്.ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില്‍ ഞാനും മുതിര്‍ന്നവര്‍ രണ്ട് ചേച്ചിമാരും. എനിക്ക് പ്രായം 8 വയസ്സ്.

സ്കൂള്‍ വിട്ടുവന്നാല്‍ കുറേ നേരം വടക്കേപ്പറമിലെ അവരുടെ വീട്ടിലോ എന്റെ വീട്ടിലോ ഞങ്ങളെല്ലാ‍വരും ചേര്‍ന്നുള്ള കളിയും ഒച്ചപ്പാടും ബഹളവുമൊക്കെയുണ്ടാകും. പക്ഷെ ക്രിസ്തുമസ് വരാനാകുമ്പോഴേക്കും അവരെയാരേയും കളിക്കാന്‍ കൂട്ടിന് കിട്ടാതാകും. അവരപ്പോള്‍ പുല്‍ക്കൂട് ഉണ്ടാക്കുന്ന തിരക്കിലായിരിക്കും. അതിനാവശ്യമുള്ള വൈക്കോല് കൊണ്ടുപോകുന്നത് എന്റെ വീട്ടീന്നായതുകൊണ്ട് അവര് പുല്‍ക്കൂടിന്റെ പണി തുടങ്ങുമ്പോഴേ ഞങ്ങള്‍ക്ക് കാര്യം മനസ്സിലാകും. ഇനിയുള്ള രണ്ടാഴ്ച്ച അവരെയാരേയ്യും കളിക്കാന്‍ കിട്ടില്ല.

അവര്‍ ഏഴുപേര്‍ക്കിടയില്‍ അന്യരെപ്പോലെ കുറേ നേരം പുല്‍ക്കൂട് ഉണ്ടാക്കുന്നതൊക്കെ നോക്കിനിന്ന് നെടുവീര്‍പ്പിട്ട് ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങും.

വൈക്കോ‍ല് വെട്ടിയൊതുക്കി തെങ്ങോല വെട്ടുമ്പോള്‍ അവശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന നേര്‍ത്ത ചീളുകളില്‍ (ഞങ്ങളതിന്റെ അളി എന്ന് പറയും) ചേര്‍ത്തുവെച്ച് പുല്‍ക്കൂടിന്റെ മേല്‍ക്കൂരയും, ചുമരുകളുമൊക്കെയുണ്ടാക്കി, തറയില്‍ മണ്ണ് വിരിച്ച്, നെല്ല് വെള്ളത്തിലിട്ട് മുളപ്പിച്ച് പുല്‍ക്കൂട്ടില്‍ അവിടവിടെയായി പറിച്ച് നടാന്‍ പാകത്തിന് തയ്യാറാക്കി, അലങ്കാര ബള്‍ബുകളും തോരണങ്ങളുമൊക്കെ തൂക്കി, പുല്‍ക്കൂട് വളരെ നേരത്തേ തന്നെ തയ്യാറായിട്ടുണ്ടാകും.

കൃസ്തുമസ്സിന്റെ തൊട്ടടുത്ത ദിവസങ്ങളാകുമ്പോഴേക്കും പുല്‍ക്കൂട്ടില്‍ കന്യാമാതാവിന്റേയും, ജോസപ്പിന്റേയും, ആട്, പശു എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചില കൊച്ചു കൊച്ചു പ്രതിമകള്‍ സ്ഥാനം പിടിച്ചുതുടങ്ങും.

ഡിസംബര്‍ 24ന് രാത്രിയാകുമ്പോഴേക്കും ഉണ്ണിയേശുവിന്റെ പ്രതിമയും, കിഴക്കുനിന്നെത്തിയ രാജാക്കന്മാരുടേയും, അവരുടെ ഒട്ടകങ്ങളുടേയും പ്രതിമകള്‍ക്ക് പുറമേ പുല്‍ക്കൂടിന്റെ മുകളില്‍ നിന്ന് ഒരു മാലാഖയുടെ പ്രതിമയും തൂങ്ങിയാടാന്‍ തുടങ്ങും. കുട്ടികള്‍ക്ക് രാത്രി നേരത്തേ കിടന്നുറങ്ങാനുള്ളതുകൊണ്ട് വൈകീട്ട് 7 മണിയോടെ തന്നെ ആ പുല്‍ക്കൂട്ടില്‍ തിരുപ്പിറവി കഴിഞ്ഞിരിക്കും.

പുല്‍ക്കൂടൊരുക്കി കൃസ്തൂമസ്സാഘോഷിക്കുന്ന ആ അവസരത്തില്‍ വേണ്ടവണ്ണം പങ്കുചേരാന്‍ പറ്റാത്തതിന്റെ വിഷമവുമായി ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് ഞങ്ങളവിടെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നില്‍ക്കും. ഓണത്തിനും വിഷുവിനുമൊക്കെ കളമിടുന്നതും പടക്കം പൊട്ടിക്കുന്നതുമൊക്കെ ഞങ്ങളൊരുമിച്ചാണെങ്കിലും പുല്‍ക്കൂട് ഉണ്ടാക്കുന്ന കാര്യം വരുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് വലിയ പങ്കാളിത്തമൊന്നും കിട്ടാത്തതില്‍ എന്റെ കൊച്ചുമനസ്സ് എന്നും വേദനിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ വീട്ടിലെ 7 പേര്‍ക്കുതന്നെ കയ്യിട്ട് പോഷിപ്പിക്കാനുള്ള സംഭവം ആ പുല്‍ക്കൂട്ട് ഉണ്ടാക്കുന്നിടത്തില്ല, പിന്നല്ലേ അയല്‍ക്കാരായ ഞങ്ങള്‍ക്ക്.

അതിന്റെ വിഷമം തീര്‍ക്കാന്‍ ഞങ്ങളൊരു വിദ്യകണ്ടുപിടിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലും ഒരു പുല്‍ക്കൂടുണ്ടാക്കുക. പത്രോച്ചേട്ടന്റെ വീട്ടിലെ പുല്‍ക്കൂടിനേക്കാള്‍ കേമമായതുതന്നെ ഒരെണ്ണം.

നെല്ല് മുളപ്പിക്കാനിട്ടു. വൈക്കോലിനും, അളിക്കുമൊന്നും ഒരു പഞ്ഞവുമില്ല. അത്യാവശ്യം കളറ് പേപ്പറുകളൊക്കെ വെട്ടിയെടുത്ത് തോരണങ്ങളുമുണ്ടാക്കി. ക്രിസ്തുമസ്സിന് നക്ഷത്രം തൂക്കുന്ന എര്‍പ്പാട് വീട്ടില്‍ പണ്ടുമുതലേയുള്ളതാണ്. ആ നക്ഷത്രത്തിനെ പുല്‍ക്കൂടിനരുകിലേക്ക് മാറ്റി സ്ഥാപിച്ചു.

വീട്ടില്‍ പുല്‍ക്കൂട് ഉണ്ടാകുന്നുണ്ടെന്നറിഞ്ഞ് പത്രോച്ചേട്ടന്റെ മക്കളെല്ലാം വന്ന് നോക്കി അഭിപ്രായങ്ങളും നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളുമൊക്കെ തന്നപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം വല്ല്യ സന്തോഷമായി. പക്ഷെ അതിനോടൊപ്പം ഒരു വലിയ സങ്കടം കൂടെ ബാക്കിനിന്നു. ഇതിപ്പോള്‍ ഒരു പുല്‍ക്കൂട് മാത്രമല്ലേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അതില് വെക്കാന്നുള്ള പ്രതിമകള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കില്ലല്ലോ ? അതിനി എങ്ങനെ ഒപ്പിക്കും ? കടകളില്‍ ഒരിടത്തും ഈ പ്രതിമകള്‍ വിലപ്പനയ്ക്ക് വെച്ചിരിക്കുന്നതും കണ്ടിട്ടില്ല. അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു ഉണ്ണിയേശുവിന്റെ പ്രതിമ മാത്രം എങ്ങനെയും സംഘടിപ്പിച്ച് പുല്‍ക്കൂട് പൂര്‍ണ്ണമാക്കാമായിരുന്നു.

അങ്ങനൊരു ദിവസം പതിവുപോലെ സൈക്കിളുമെടുത്ത് കറങ്ങുന്നതിനിടയില്‍ ഞാനതുകണ്ടു. അങ്ങാടിയില്‍ കോയാസ്സന്റെ കടയില്‍ ഒരു പുല്‍ക്കൂടിന്റെ മുഴുവന്‍ സെറ്റ് പ്രതിമകളും ഇരിപ്പുണ്ട്. പതുക്കെ ചെന്ന് വില ചോദിച്ചു. മെസിഡീസിന്റേയോ, ബി.എം.ഡ‌ബ്ല്യൂവിന്റേയോ ഷോ‍റൂമില്‍ കൈലിയുടുത്ത് ഒരുത്തന്‍ ചെന്ന് കാറിന്റെ വില ചോദിച്ചാലുള്ളതുപോലായിരുന്നു അനുഭവം. കോയാസ്സന്‍ കേട്ട ഭാവം കാണിക്കുന്നില്ല. മകനെ നിന്നെക്കൊണ്ട് താങ്ങാനാവില്ല എന്ന് കിറിക്കോണില്‍ എഴുതിവെച്ചിട്ടുള്ള ഒരു ചിരിമാത്രമായിരുന്നു മറുപടി. ഒരിക്കല്‍ക്കൂടെ ആ പ്രതിമകളില്‍ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി അവയൊക്കെ ഞങ്ങളുടെ പുല്‍ക്കൂടില്‍ വന്ന് കയറിയാലുള്ള ചിത്രം മനസ്സില്‍ സങ്കല്‍പ്പിച്ച് വളരെ വിഷമത്തോടെ വീട്ടിലെത്തി.

ഇനിയാ പ്രതിമകള്‍ കിട്ടാന്‍ ഒറ്റ മാര്‍ഗ്ഗമേയുള്ളൂ. അച്ഛനോട് പറഞ്ഞ് നോക്കാം. വലിയ വിലയുള്ള പ്രതിമകളായിരിക്കും. അച്ഛന്റെ സര്‍ക്കാര്‍ ശമ്പളത്തില്‍ ഒതുങ്ങാന്‍ സാദ്ധ്യതയില്ല. എന്നാലും പറഞ്ഞ് നോക്കുക തന്നെ.

അച്ഛന്‍ നല്ല മൂഡിലിരിക്കുമ്പോള്‍ പതുക്കെ ചെന്ന് കാര്യം തന്ത്രപരമായി അവതരിപ്പിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ ഓണക്കളമിടുന്നതും , വിഷൂന് പടക്കം പൊട്ടിക്കുന്നതുമൊക്കെ വടക്കേക്കാരുടെ ഒപ്പമല്ലേ ? പിന്നിപ്പോ കൃസ്തുമസ്സ് വന്നപ്പോള്‍ മാത്രം ഞങ്ങള്‍ക്ക് അവരെപ്പോലെ ആഘോഷിക്കാന്‍ പറ്റാത്തത് കഷ്ടമല്ലേ ? ആ ലൈനിലൊന്ന് പിടിച്ച് നോക്കി.

എല്ലാം പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞിട്ടും‍ അച്ഛന് കോയാസ്സന്റെ അത്രയും പോലും മൈന്‍ഡില്ല. കേട്ടഭാവം ഇല്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, കോയാസ്സന്റെ കിറിക്കോണില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ചിരിയുടെ നൂറിലൊന്ന് പോലും അച്ഛന്റെ മുഖത്തില്ല. സംഗതി ചീറ്റിപ്പോയെന്ന് മൂന്നരത്തരം.

നാളെ കൃസ്തുമസ്സാണ്. ഇന്ന് വൈകീട്ടാകുമ്പോഴേക്കെങ്കിലും പ്രതിമകള്‍ കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ പുല്‍ക്കൂടുണ്ടാക്കാന്‍ പാടുപെട്ടതെല്ലാം വെറുതെയാകും. കരച്ചിലിന്റെ വക്കത്തെത്തിയ നിമിഷങ്ങള്‍.

രാത്രി കിടക്കാന്‍ പോകുന്നതിന് മുന്‍പ് ഉണ്ണിയേശു പിറക്കാതെ അനാഥമാകാന്‍ പോകുന്ന ആ പുല്‍ക്കൂ‍ട് ഒരിക്കല്‍ക്കൂടെ ഞാനൊന്ന് പോയി നോക്കി. തൊട്ടടുത്ത് കത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന കടലാസ് നക്ഷത്രത്തിന്റെ മടക്കുകളിലും അരുകുകളിലുമുള്ള ചെറിയ ദ്വാരങ്ങളിലൂടെ അരിച്ചരിച്ച് മുഖത്തുവീണ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തില്‍, എന്റെ കവിളിലൂടൊലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണുനീര്‍ ആരും കണ്ടുകാണാ‍ന്‍ വഴിയില്ല.

വലിയ സന്തോഷമൊന്നുമില്ലാതെ കൃസ്തുമസ്സ് ദിവസം പുലര്‍ന്നു. രാവിലെ ഉമ്മറത്തെ പടിയില്‍ വന്നിരുന്ന് വൈക്കോല്‍ക്കൂനയില്‍ കോഴികള്‍ ചികയുന്നത് നോക്കിയിരുന്നപ്പോള്‍ പുല്‍ക്കൂടിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു.

എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും എന്റെ കൊച്ചുമനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കാ‍നെനിക്കായില്ല. ഇടങ്കണ്ണിട്ട് ഒരുപ്രാവശ്യമേ ഞാനാ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കിയുള്ളൂ.

ഞെട്ടിപ്പോയി!!
ഇന്നലെ രാത്രി കണ്ടതുപോലെയല്ല പുല്‍ക്കൂടിപ്പോള്‍. ആകെ മാറിമറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു!

കോയാസ്സന്റെ കടയില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട പ്രതിമകളിപ്പോള്‍ ആ പുല്‍ക്കൂട്ടിലുണ്ട്. ഉണ്ണിയേശുവും, കന്യാമറിയവും, മാലാഖയും, ആടുകളും, പശുക്കളും, കിഴക്കുനിന്നെത്തിയ രാജാക്കന്മാരുമെല്ലാം ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ക്കണ്ട അതേ സ്ഥാനത്തുണ്ട്. അതിനൊക്കെ പുറമെ കുറെ ബലൂണുകളും, അലങ്കാരദീപത്തിന്റെ ഒരു മാലയും പുല്‍ക്കൂടിനെ മോടി പിടിപ്പിച്ച് നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്.ദൈവപുത്രന്‍ അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ പുല്‍ക്കൂട്ടിലും പിറന്നിരിക്കുന്നു.

ആര്‍ത്തുവിളിക്കണമെന്ന് തോന്നി. എങ്ങനിത് സംഭവിച്ചു ? എനിക്കൊരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല. ചേച്ചിമാരെ വിവരമരിയിക്കാന്‍ അകത്തേക്കോടാന്‍ ഒരുങ്ങിയപ്പോഴാണ് വരാന്തയുടെ പടിഞ്ഞാറെ അറ്റത്ത് അച്ഛനിരിക്കുന്നത് കണ്ടത്. വളരെ ഗൌരവത്തോടെ പത്രത്തില്‍ കണ്ണും നട്ടിരിക്കുന്ന അച്ഛന്റെ ചുണ്ടിന്റെ കോണില്‍ ഞാനപ്പോള്‍ വ്യക്തമായി തെളിഞ്ഞുകണ്ടു. ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരി, ഒരു കള്ളച്ചിരി.

അത്യുന്നതങ്ങളില്‍ ദൈവത്തിന് സ്തുതി.
ഭൂമിയില്‍ സന്മനസ്സുള്ളവര്‍ക്ക് സമാധാനം.

എല്ലാവര്‍ക്കും കൃസ്തുമസ്സ് ആശംസകള്‍.