വില്‍പത്രം

ആശയവും പ്രജോദനവും : കാപ്പിലാന്‍
രംഗ രചന : മാണിക്യം, ഗോപന്‍

നാടകവേദിയുടെ മുന്നില്‍ ചാരു കസേരയില്‍ കിടന്നു ബീഡി വലിക്കുന്ന കാപ്പിലാന്‍.മുഖത്ത് ചിന്തിക്കുന്ന മനസ്സിന്‍റെ പ്രതിഫലനങ്ങള്‍ കാണാം..നരച്ച താടി, മുഷിഞ്ഞ ജുബ്ബയും മുണ്ടും.. പാശ്ചാത്തലത്തില്‍ പഴയ നാടക ഗാനത്തിന്‍റെ ഈരടികള്‍ കേള്‍ക്കാം. .ചായയും പരിപ്പുവടയും ആയി കാമക്ഷിയമ്മ രംഗത്തേക്ക് കടന്നു വരുന്നു. നര കയറി തുടങ്ങിയ തല, മുണ്ടും നേരീതും ഉടുത്തിരിക്കുന്നു. മുഖത്ത് പഴയ പ്രസന്നതയില്ല.

കാമാക്ഷിയമ്മ: "ഏട്ടാ, ഇതാ ചായയും കുറച്ചു പരിപ്പുവടയും "

കാപ്പിലാന് വലിയ അനക്കമൊന്നും ഇല്ല, കാമാക്ഷി വന്നത് അറിഞ്ഞിട്ടേയില്ല, ചിന്തകളില്‍ മുഴുകി തന്നെയിരിക്കുന്നു. കാമക്ഷിയമ്മക്ക് അനുതാപം. അടുത്ത് ചെന്നു കുലുക്കി വിളിക്കുന്നു. കാപ്പിലാന്‍ ഞെട്ടിയെഴുന്നെല്‍ക്കുന്നു.

കാപ്പിലാന്‍ : " എന്തെ കാമാക്ഷി, എന്താ ഉണ്ടായേ ?"

കാമാക്ഷി : "ഞാന്‍ ചായയും പരിപ്പുവടയും കൊണ്ടു വന്നതാ, അപ്പൊ ഏട്ടന്‍ ചിന്താവിഷ്ടനായി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു വല്ലായ്മ തോന്നി. എന്താ ഏട്ടാ പ്രശ്നം, എന്നോട് പറയുവാന്‍ കൊള്ളുന്നതാണെങ്കില്‍ പറയൂ ?"

കാപ്പിലാന്‍ : "ങാ, നീ അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നതൊക്കെ നല്ലതാ, ആ ചായയിങ്ങു താ."

കാപ്പിലാന്‍ ചായ മൊത്തികുടിക്കുന്നു, പിന്നീട് ആകാംക്ഷയോടെ അടുത്ത് നില്ക്കുന്ന കാമാക്ഷിയെ നോക്കി പറയുന്നു.

കാപ്പിലാന്‍ : " കാമാക്ഷീ, നീയെന്‍റെ കൂടെ പൊറുക്കാന്‍ വരുമ്പോള്‍ നിനക്കു എത്ര പ്രായമായിക്കാണും, ഒരു ഇരുപത്തി രണ്ടു വയസ്സെന്കിലും അല്ലേ. അന്ന് നിനക്കീ പണവും പ്രതാപവും പണ്ടങ്ങളും സാരിയും ഉണ്ടായിരുന്നോ ടീ ?"

കാമാക്ഷി : (ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ) "ഓ ഈ ഏട്ടനിത് ഇതെന്തു പറ്റ്യി, അതെ എന്‍റെ കയ്യില്‍ പണമോ ഇത്രേം പണ്ടങ്ങളോ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഇപ്പൊ അതാണോ പ്രശ്നം ?"

കാപ്പിലാന്‍ : " അന്ന് നിനക്കു ഒരു നേരം കഴിയുവാന്‍ കള്ളും കുപ്പിയിലെ മട്ടും മത്തി വറുത്തതും ധാരാളം മതിയായിരുന്നു. ശരിയല്ലേ. ?"

കാമാക്ഷി : " അതെ, ഇതൊക്കെ പറയുവാന്‍ ഇവിടെയെന്തുണ്ടായി ?"

കാപ്പിലാന്‍ : " നിന്റെം മക്കളുടെയും ഏതെങ്കിലും ആഗ്രഹം ഈ ഞാന്‍ നടത്താതെ ബാക്കി വച്ചിട്ടോണ്ടോ ടീ ?"

കാമാക്ഷി : (ഭയത്തോടെ) " നിങ്ങളിത് എന്ത് ഭാവിച്ചാ, ഞാനെന്തകിലും അരുതാത്തത് ചെയ്തോ ?"

കാപ്പിലാന്‍ : " ചോദിച്ചതിനു ഉത്തരം പറയ് "

കാമാക്ഷി : " എന്‍റെ അറിവില്‍ ഇല്ല "

കാപ്പിലാന്‍ : " നിന്റെം മക്കളുടെയും വിചാരം എന്താ, ഈ ഞാന്‍ മോളിലോട്ട് പോവുമ്പം ഈ കാണുന്നതെല്ലാം എന്‍റെ കൂടെ എടുത്തോണ്ട് പോവുംന്നാണോ ?"

കാമാക്ഷി : " ഏട്ടാ, പറയുന്നെങ്കില്‍ ഒന്നു തെളിച്ചു പറയൂ, അല്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ പറയരുത്."

കാപ്പിലാന്‍ : " കാമാക്ഷീ ഈ കാണുന്ന തൊടിയും നാടകവേദിയും തറവാടും കള്ളും ഷാപ്പും എനിക്ക് വളരെ പ്രിയപ്പെട്ടവയാണ്, ഇതിനായി പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്ന വിയര്‍പ്പു തുള്ളികള്‍ രക്ത ബിന്ദുക്കള്‍ക്ക്‌ സമമാണ് ..ഇന്നു നിന്നെയും എന്നെയും ഒഴിച്ച് ബാക്കിയെല്ലാം പകുത്തു നല്‍കാനാണ് നമ്മള്‍ വളര്‍ത്തിയുണ്ടാക്കിയ ഈ മക്കള്‍ പറയുന്നത്. മൂത്തവന് വടക്കേ വശത്തുള്ള ആല്‍ത്തറയും താഴെയുള്ളവന് തറവാടും വേണമെന്നു. ബാക്കിയുള്ള രണ്ടു പുത്രന്മാര്‍ക്കും മൂന്നു പെണ്‍മക്കള്‍ക്കും ആവശ്യമായത് എന്നോട് ചോദിച്ചിട്ടില്ല ഇതുവരെ. എങ്കിലും ആ ഷാപ്പിന്‍റെ മേലെ രണ്ടാമതവനൊരു കണ്ണുണ്ട് എന്നാണു കേട്ടത്.

കാമാക്ഷി : " എന്നോടും അവര്‍ സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു ഈ വിഷയങ്ങള്‍, പക്ഷെ നേരിട്ടു അച്ഛനോടങ്ങ്‌ ചോദിച്ചു കൊള്ളുവാന്‍ തന്നെയാണ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതു, ആട്ടെ ഇങ്ങനെ തറവാടും ആല്‍ത്തറയും കള്ളും ഷാപ്പും എഴുതി കൊടുത്താല്‍ ഈ വയസ്സ് കാലത്തു നമ്മളെവിടെ പോയി കിടക്കും ?, എനിക്കീ തറവാടും പരിസരവും വിട്ടു പോവാനായി ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ ചങ്കു തകരുന്നു, പിന്നെ വിട്ടു പോകേണ്ടിവന്നാല്‍ പറയണോ..എന്നാലും ശിവന്‍ മോനിത്‌ എന്നോട് ചെയ്തല്ലോ..അവന്‍ നല്ലവനാ, അവന്‍റെ ഭാര്യയാ മൂതേവി.. !, എനിക്ക് പറ്റില്ല അവരുടെ കൂടെ താമസിക്കുവാന്‍. നിങ്ങള്‍ക്കെന്താ പരിപാടി.. ഇതെല്ലാം പകുത്തു കൊടുത്തിട്ട് നിങ്ങള്‍ താമസം റോഡിലാക്കുമോ .?"

കാപ്പിലാന്‍ : " എനിക്കീ ജീവതത്തോട് തന്നെ വെറുപ്പ്‌ തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ശാശ്വതം എന്നുദ്ധേശിച്ചതെല്ലാം പൂഴിമണ്ണിനെ പോലെ വിരലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ഊര്‍ന്നു വീണു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മനസ്സുറക്കുന്നില്ല ഒന്നിലും, നിനക്കും ഭാഗം വാങ്ങി എന്തെങ്കിലും ബിസിനസ്സ് ചെയ്തു ജീവിക്കാം."

കാമാക്ഷി : " കഷ്ടം, അപ്പൊ ചെട്ടനെന്തു ചെയ്യുവാന്‍ പോകുന്നു, സന്യസിക്കാന്‍ പോകുന്നോ.? എവിടെയാണെങ്കിലും എനിക്ക് ചേട്ടന്‍റെ കൂടെ തന്നെയുണ്ടാകണം, അത് മാത്രം എനിക്കുമതി സ്വത്തോ പണ്ടമോ പണമോ വേണ്ട.."

കാപ്പിലാന്‍ : " കാമാക്ഷീ കള്ളുഷാപ്പില്‍ വന്നു ജോലിയെടുക്കും പോലെയല്ല സന്ന്യസിക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍, മനസ്സും ശരീരവും ശുദ്ധിയായി തന്നെ വേണം എല്ലായ്പ്പോഴും. കാവിയുടുക്കുന്നത് സര്‍വ്വ സുഖങ്ങളെയും ത്യജിക്കുവാനാണ്, എന്‍റെ സാമീപ്യമാണ് നിനക്കു വേണ്ടതെങ്കില്‍, അത് ശരിയാകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. "

കാമാക്ഷി : "ഏട്ടാ, അങ്ങേവിടെയാണോ അവിടെ ഞാന്‍ ഉണ്ടാകും, തല വടിക്കണമോ, കാവിയെടുക്കണമോ, മാംസ ഭക്ഷണം ഉപേക്ഷിക്കണമോ ഇതിനെല്ലാം ഞാന്‍ തയ്യാറാണ്..ഇത്രയും കാലം കൂടെ താമസിച്ചിട്ട് എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോകരുതേ, ഇതൊരു അപേക്ഷയാണ് .."

കാപ്പിലാന്‍ : " ശെരി, നിനക്കു എന്‍റെ കൂടെ വരാം സ്വാമിനിയായി മാത്രം. വില്‍പ്പത്രം എഴുതുവാനായി രാമന്‍ വക്കീലിനെ ഇവിടം വരെ വിളിപ്പിക്കണം. "

കാമാക്ഷി : " ചോദിക്കുന്നത് കൊണ്ടു ഒന്നും തോന്നരുത്‌, പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് ഒന്നും കൊടുക്കുന്നില്ലേ അങ്ങ്.. അവരുടെ ഭാവിയും നമ്മള്‍ നോക്കേണ്ടേ..?"

കാപ്പിലാന്‍ : " ഓ അതും ശരിയാണല്ലോ, ഇനി കൊടുക്കുവാനായി ഞാനിരിക്കുന്ന ഈ കസേര മാത്രമേയുള്ളൂ. അതോ തറവാട് ഭാഗിക്കണോ ?"

കാമാക്ഷി : " അത് ഏതായാലും ഞാന്‍ ജീവനോടെ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ വേണ്ട, എന്‍റെ കയ്യിലെ സ്വര്‍ണാഭരണങ്ങളും ഏട്ടനറിയാതെ കരുതിയിരുന്ന കുറച്ചു രൂപയും ഞാന്‍ തരാം. അത് കൊടുത്തോളൂ. നമുക്കായി ഒന്നും കരുതേണ്ടല്ലോ. നമുക്കു ഭക്തിമാര്‍ഗവും ഭിക്ഷയായി ലഭിക്കുന്ന അന്നവും കഴിക്കാം അല്ലേ..?" (കണ്ണീരൊപ്പുന്നു)

കാപ്പിലാന്‍ : " ഭാഗം വെക്കുന്നതാലോചിക്കുമ്പോള്‍ എന്‍റെ ചങ്കു തകരുകയാണ് നമ്മള്‍ വളര്‍ത്തി വലുതാക്കിയ മക്കള്‍ക്ക്‌ നമ്മളെക്കാള്‍ വലിയത് ഈ സ്വത്തും പണവും മാത്രം...എന്തായാലും ആല്‍ത്തറയിലെ ഒരു സെന്റില്‍ നമുക്കൊരു ആശ്രമം പണിതു ഇനിയുള്ള കാലം അവിടെയാകാം, കാമാക്ഷീ.."

കാമാക്ഷി : " നമ്മളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍, അവരുടേതായ ലോകം കീഴടക്കാന്‍ തയ്യാറായി നില്‍ക്കുന്നു. അവരുടെ ഒപ്പമെത്താനോ അവരോടൊപ്പമൊഴുകാനോ പറ്റില്ല. അനുഗ്രഹിച്ചയക്കൂ ഏട്ടാ.... അന്ന് കൂടെയിറങ്ങിതിരിക്കുമ്പോള്‍ മരിക്കുംവരെയെങ്കിലും ഏട്ടന്‍റെ കൂടെ പോറുക്കണമെന്നേ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.. ഞാനിപ്പോഴും ആ പഴയ കാമാക്ഷി തന്നെ.. ഏട്ടനില്ലാതെ എനിക്കൊരു ജീവിതമില്ല. അങ്ങ് സ്വാമിയാണെങ്കില്‍, ഞാന്‍ ദാസിയായി എന്നും കൂടെയുണ്ടാകും..വരൂ ആല്‍ത്തറയില്‍ പോയി അല്‍പ്പം കാറ്റു കൊള്ളാം..മനസ്സിന് ഒരു വിശ്രമാവുമാകും.. "

കാപ്പിലാന്‍ : " ങാ, എന്നാല്‍ അങ്ങിനെ..വരൂ..നമുക്കു ആല്‍ത്തറയിലേക്ക് പോകാം."